Proszę chwilę zaczekać, ładuję stronę ... |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3. ANALIZA I OCENA WYPEŁNIANIA PODSTAWOWYCH FUNKCJI PARKU
3.8. Działania Pracowni Naukowo-Edukacyjnej Lech Krzysztofiak, Anna Krzysztofiak, Maciej Romański
3.8.1. Działalność naukowa
W minionym roku na terenie parku obce instytucje realizowały 33 tematów badawczych. Część z nich była realizowana przy pomocy pracowników parku. Działalność Pracowni Naukowo-Edukacyjnej w 2015 roku wynikała z programu działalności Pracowni na lata 2013-2015 oraz z regulaminu organizacyjnego Parku. Pracownicy prowadzili 6 tematów badawczych, z których trzy pierwsze były współfinansowane ze środków Funduszu Leśnego:
W ramach realizacji projektu przeprowadzony został eksperyment przeniesienia martwego drewna z powierzchni o bogatej faunie skoczogonków na powierzchnie wymagające renaturyzacji. O wynikach tych prac będzie można przekonać się dopiero za 2 lata. Wstępne badania saproksylicznej fauny Collembola przeprowadzone w ramach projektu wykazały, że jej stan można ostrożnie określić jako umiarkowanie dobry.
W ramach drugiego projektu "Badania znaczenia otwartych przestrzeni śródleśnych dla zachowania różnorodności gatunkowej owadów na przykładzie motyli i pszczołowatych – etap III" stwierdzono na wytypowanych powierzchniach w 2015 roku występowanie łącznie 45 gatunków motyli dziennych. Liczba gatunków motyli dziennych jest zależna od wielkości powierzchni śródleśnej powierzchni otwartej. W mniejszym stopniu zależy od jej kształtu. Na małych powierzchniach, poniżej 0,5 ha liczba gatunków motyli z reguły nie przekraczała 20. Optymalna dla różnorodności gatunkowej motyli wielkość powierzchni to 1-2 ha, na których obserwowano średnio 25-30 gatunków. Dogodnymi szlakami migracyjnymi dla motyli okazały się drogi leśne i niewielkie fragmenty trasy kolejki wąskotorowej. Warunkiem niezbędnym było odpowiednie nasłonecznienie przynajmniej jednej strony takiego szlaku. Drogi leśne i szlak kolejki wąskotorowej przebiegające pod okapem drzew były unikane przez motyle dzienne i kraśniki. Na badanych powierzchniach stwierdzono występowanie zaledwie trzech gatunków motyli chronionych w Polsce. Lycaena dispar i Lopinga achine są chronione w skali Europy, natomiast Coenonympha tullia jest prawnie chroniony w Polsce.
W ramach realizacji projektu stwierdzono występowanie Cephalozia catenulata w 25 punktach badawczych rozmieszczonych w 8 kompleksach leśnych bądź leśno-torfowiskowych. Jest to gatunek wątrobowca rzadki i zagrożony w skali kraju. Z wstępnych wyników badań można postawić hipotezę, że czynnikiem warunkującym występowanie tego gatunku może być zmienność poziomu wilgotności powietrza w sezonie wegetacyjnym.
Kontynuowano badania jeziora Wigry, dokonując poboru prób osadów jeziornych i określając ich przepuszczalność.
Kontynuowano badania związane z jeziorami dystroficznymi Parku. W minionym roku zakończono pomiary temperatury na różnych głębokościach, w dwóch jeziorach. Badania będą kontynuowane przez najbliższe lata.
Kontynuowano badania fauny motyli dziennych i nocnych Parku. W kilkunastu miejscach, w zróżnicowanych siedliskowo ekosystemach, prowadzono wielogodzinne odłowy motyli na światło. W wytypowanych środowiskach prowadzono również odłowy owadów przy użyciu siatki entomologicznej oraz wyszukiwanie zminowanych roślin – śladów żerowania larw motyli. W minionym roku prace te były prowadzone również w ramach projektu „Badania znaczenia otwartych przestrzeni śródleśnych dla zachowania różnorodności gatunkowej owadów, na przykładzie motyli i pszczołowatych”, współfinansowanego ze środków Funduszu Leśnego. Powyższe badania wykazały około 220 gatunków nowych dla Parku, dzięki czemu znana fauna Lepidoptera WPN liczy już 1400 gatunków (ponad 43% fauny motyli Polski).
3.8.2. Monitoring środowiska i przyrody
W ramach prac monitoringowych w roku hydrologicznym 2015 Pracownia prowadziła prace na terenie zlewni badawczej, na wybranych powierzchniach i w wyznaczonych punktach kontrolnopomiarowych dotyczące następujących programów pomiarowych: Meteorologia Pomiary meteorologiczne wykonywane były na terenie ogródka meteorologicznego w Sobolewie, gdzie ustawiona jest automatyczna stacja meteorologiczna Milos 500 firmy Vaisala. Pomiary automatyczne przeprowadzane są co godzinę. Badane były następujące parametry:
Efektem realizacji programu jest charakterystyka warunków meteorologicznych w roku hydrologicznym i kalendarzowym 2015. Uzyskane dane pomiarowe roku 2015 zostały odniesione do wartości z wielolecia. Zanieczyszczenie powietrza Pomiary chemizmu powietrza atmosferycznego (dwutlenku siarki i dwutlenku azotu) wykonywane były na terenie ogródka meteorologicznego w Sobolewie. Do badań wykorzystano metodę pasywną, która opracowana została w Zakładzie Chemii Analitycznej Politechniki Krakowskiej i wdrożona do praktyki zgodnie z obowiązującymi normami. Próbniki, po jednym na każdym z trzech stanowisk oddalonych od siebie o kilkanaście metrów, eksponowane były na wysokości 160 cm nad powierzchnią gruntu, przez okres 1 miesiąca. Badane były następujące parametry:
Efektem programu jest charakterystyka właściwości fizykochemicznych opadów atmosferycznych oraz określenie wielkości depozycji atmosferycznej. Uzyskane dane pomiarowe w roku 2015 zostały odniesione do wartości z wielolecia. Chemizm opadów atmosferycznych Opad mokry zbierany był na terenie ogródka meteorologicznego w Sobolewie w każdy poniedziałek o godz. 8.00, za pomocą kolektora opadu mokrego UNS 130/S firmy Eigenbrodt. W próbach tygodniowych określano jej wielkość oraz mierzono odczyn i przewodność elektrolityczną. Kolejne próby tygodniowe były łączone i przechowywane w temperaturze ok. 4°C. Na koniec miesiąca próba miesięczna (zlewana) była przekazywana do analizy do laboratorium Instytutu Ochrony Środowiska w Warszawie. Efektem programu jest charakterystyka właściwości fizykochemicznych opadów atmosferycznych oraz określenie wielkości depozycji atmosferycznej. Badane były następujące parametry :
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2015 zostały odniesione do wartości z wielolecia. Chemizm opadu podkoronowego Wody opadowe przechodzące przez warstwę koron drzew (sosna, świerk) zbierane były z leśnej powierzchni badawczej zlokalizowanej w pobliżu ogródka meteorologicznego w Sobolewie, na siedlisku lasu mieszanego świeżego, w zbiorowisku Tilio-Carpinetum calamagrostietosum. Gatunkami tworzącymi górne piętro drzewostanu są: sosna i świerk przy współudziale dębu, czasem brzozy. Domieszkę tworzą osika, lipa i grab. Niższe piętro tworzy przeważnie świerk z udziałem dębu. Inne gatunki występują pojedynczo lub sporadycznie. Kolektory podkoronowe, w ilości 10 sztuk, rozmieszczone są na powierzchni losowo. W okresie zimowym stosowano kolektory typu „wiadro”, o łącznej pow. wlotowej 0,615 m2. Poza okresem zimowym stosowano kolektory typu „lejek”, o łącznej powierzchni wlotowej 0,804 m2. Poboru prób opadów dokonywano w okresach tygodniowych. W próbach określano jej wielkość oraz mierzono odczyn i przewodność elektrolityczną. Kolejne próby tygodniowe były łączone i przechowywane w temperaturze ok. 4°C. Na koniec miesiąca próba miesięczna (zlewana) była przekazywana do analizy do laboratorium Instytutu Ochrony Środowiska w Warszawie. Efektem programu jest charakterystyka właściwości chemicznych powietrza na obszarze działania stacji pomiarowej oraz określenie głównych lokalnych źródeł zanieczyszczenia. Badane były następujące parametry: stężenia głównych zanieczyszczeń powietrza (tlenków siarki i tlenków azotu), korelacja między wartościami czynników zanieczyszczających powietrze a lokalnymi kierunkami wiatru w danym miesiącu. Uzyskane dane pomiarowe w roku 2015 zostały odniesione do wartości z wielolecia. Chemizm roztworów glebowych We wrześniu 2013 roku na powierzchni leśnej w Sobolewie firma Geomor-Technik Sp. z o.o. zamontowała nowe próbniki roztworów glebowych na głębokości 10 i 30 cm, wyposażone w czujniki ciśnienia oraz automatycznie włączająca się pompę, wyrównującą podciśnienie w naczyniach zbiorczych. Niestety w roku 2015 zamontowane urządzenia nie naciągnęły wody glebowej. Przyczyną była najprawdopodobniej susza. Wody podziemne Wody podziemne badano w otworze piezometrycznym zlokalizowanym na terenie ogródka meteorologicznego w Sobolewie, który od 1997 roku włączony jest do krajowej sieci pomiarowej Państwowego Instytutu Geologicznego pod numerem ewidencyjnym II/862Q. Piezometr posadowiony jest na głębokości 17,9 m ppt. Swobodne zwierciadło wody znajduje się na głębokości 12,05 m ppt., licząc od górnej krawędzi metalowej obudowy piezometru. Poziom statycznego zwierciadła wody w piezometrze badano w każdy poniedziałek o godz. 8:00 za pomocą taśmy miarowej ze „świstawką”. Dodatkowo zamontowano czujnik (typu DIVER) wysokości poziomu wody temperatury w piezometrze, sondujący te parametry 2 razy na dobę. Właściwości fizyczne i chemiczne wód podziemnych badano czterokrotnie w ciągu roku hydrologicznego: w grudniu 2014 roku oraz w lutym, czerwcu i we wrześniu 2015 roku. Przed każdym pobraniem próby z otworu piezometru wypompowywano około cztery objętości słupa wody stagnującej w otworze. W terenie w próbach mierzono odczyn, przewodność elektrolityczną i temperaturę wody. Efektem programu jest charakterystyka stanu wód podziemnych, ich ilości, chemizmu i dynamiki. Celem programu jest także ocena jakości wód podziemnych. Badane były następujące parametry:
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2015 zostały odniesione do wartości z wielolecia. Wody powierzchniowe – rzeki Badania wód powierzchniowych dotyczyły pomiarów stanu i prędkości przepływu wód w rzece Czarna Hańcza – w punkcie kontrolnopomiarowym w Sobolewie oraz właściwości fizycznych i chemicznych wód rzeki w punktach w Sobolewie i przy ujściu rzeki do jeziora Wigry. Próby wody do badań pobierane były z nurtu rzeki jeden raz w miesiącu. W terenie w próbach mierzono odczyn, przewodność elektrolityczną i temperaturę wody. Analizy fizykochemiczne wykonywane były w laboratorium Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska oraz w WPN. Pomiar stanu wód prowadzony był w przy wykorzystaniu limnimetru firmy SABO, mierzącego co godzinę poziom wody i je temperaturę. Z zapisu limnimetru określano średnie, maksymalne i minimalne stany dobowe. Efektem programu jest charakterystyka warunków hydrologicznych oraz wielkość ładunku substancji zawieszonych i rozpuszczonych odprowadzanych z obszaru zlewni reprezentatywnej. Celem programu jest także ocena jakości wód powierzchniowych. Badane były następujące parametry:
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2015 zostały odniesione do wartości z wielolecia. Chemizm opadu organicznego Materiał do badań opadu organicznego zbierany był w zbiorowisku ubogiego grądu trzcinnikowego Tilio-Carpinetum calamagrosietosum, w drzewostanie świerkowo - sosnowym z odnawiającą się warstwą krzewów leszczyny, przy pomocy 15 chwytaczy białych wiader z tworzywa sztucznego o łącznej pow. wlotowej 0,922 m2, umieszczonych na stojakach 80 cm nad powierzchnią gruntu. Chwytacze ustawione były losowo w trzech rzędach po 5 sztuk (odległości pomiędzy chwytaczami wynosiła 3 m). Chwytacze opróżniane były w odstępach miesięcznych, a zebrany materiał sortowano na poszczególne frakcje (igły, liście, owoce, gałązki, kora, porosty, inne). Następnie, po wysuszeniu materiału do stałej masy ważono go, po czym całość homogenizowano za pomocą młynka uniwersalnego. Z tak przygotowanego materiału z 12 kolejnych miesięcy roku hydrologicznego przygotowywano jedną próbę, którą poddano analizie chemicznej w laboratorium Instytutu Ochrony Środowiska. Efektem programu jest określenie ilościowego i jakościowego składu opadu organicznego oraz wielkości dopływu pierwiastków z opadem organicznym do gleby w wybranych ekosystemach leśnych. Badane były następujące parametry:
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2015 zostały odniesione do wartości z dostępnych serii pomiarowych. Uszkodzenia drzew i drzewostanów Ocenę stanu uszkodzeń drzew przeprowadzono w trzech siedliskach leśnych: w borze bagiennym Vaccinio uliginosi-Pinetum, z rzadkim i niskim drzewostanem sosnowym (pow. 050), świerczynie na torfie Sphagno girgensohnii-Piceetum (pow. 051) oraz nasadzeniu sosny na siedlisku grądowym Tilio-Carpinetum calamagrostietosum (pow. 052) Na każdej powierzchni zbadano 20 drzew (sosna, świerk), określając ubytek aparatu asymilacyjnego, pierśnicę drzew, uszkodzenia pnia oraz procent martwych gałęzi w koronie. Za kryterium oceny stanu zdrowotności drzewostanu przyjęto procent ubytku aparatu asymilacyjnego drzew, posługując się „Atlasem ubytku aparatu asymilacyjnego drzew leśnych (Borecki, Keczyński 1992) oraz ilość martwych gałęzi. Efektem programu jest uzyskanie wskaźnikowych informacji o zmianach zdrowotności drzewostanów. Badane były następujące parametry:
Uzyskane dane pomiarowe w roku 2015 zostały odniesione do wartości z poprzedniego sezonu. Epifity nadrzewne W roku 2015 zmieniono metodykę w monitoringu epifitów nadrzewnych. W tym cwelu założono nowe powierzchnie do badań epifitów nadrzewnych. Dla oceny zmian powierzchni plech porostów wytypowano dwa gatunki porostów: tarczownicę bruzdkowaną Parmelia sulcata oraz pustułkę pęcherzykowatą Hypogymnia physodes. Dla każdego z tych gatunków założono na pniach drzew po 8 stanowisk monitoringowych, na których badana była powierzchnia wybranych plech porostów oraz ich zdrowotność. Powierzchnia plech określana była przy pomocy odpowiedniego oprogramowania ze zdjęć fotograficznych wykonanych oddzielnie dla każdej plechy. Na sześciu dodatkowych stanowiskach monitoringowych badane były porosty o plechach krzaczkowatych. Na wyznaczonych fragmentach pni drzew zliczane były wszystkie osobniki bez oceny przynależności gatunkowej porostów. Fotopułapki W 2015 roku Pracownia Naukowo-Edukacyjna Wigierskiego Parku Narodowego zakupiła 3 dodatkowe foto-pułapki i obecnie dysponuje 22 kamerami. Jednak jedna z nich uległa awarii i przez kilka miesięcy znajdowała się w serwisie, ostatecznie jednak została naprawiona. Rozszerzono obszar objęty monitoringiem z wykorzystaniem foto-pułapek na tereny wykorzystywane przez watahę południową. Nadal głównym zadaniem kamer jest monitoring wilków bytujących na terenie Parku. Dzięki nagraniom udało się ustalić że wataha południowa z sukcesem wychowała pięć szczeniaków, natomiast wataha północna cztery. W 2015 roku kamery zarejestrowały łącznie 22 309 nagrań, z czego 10 555 były to nagrania wzbudzone przez widoczne na nich zwierzęta. Na nagraniach rozpoznano łącznie 54 taksony zwierząt. Najciekawszym gatunkiem który pojawił się w nagraniach był ryś, który został uwieczniony przez dwie kamery. Lista gatunków zarejestrowanych przez foto-pułapki w 2015 roku.
W nagraniach pojawił się również nierozpoznany ssak. Pomimo konsultacji z zoologami, nie udało ustalić się przynależności gatunkowej tajemniczego zwierzęcia. Lista gatunków mogłaby być dłuższa, szczególnie w przypadku ptaków, jednak potrzebna by była do tego pomoc ornitologów. Kamery zarejestrowały bardzo dużo nagrań z ptakami, które w okresie suszy zlatywały się do wodopojów, jednak w znacznej części wypadków nie udało rozpoznać się gatunków. W chwili obecnej zarchiwizowanych jest 9 497 nagrań (od chwili rozpoczęcia monitoringu zwierzyny z użyciem foto-pułapek). Na podstawie zarchiwizowanego materiału zmontowano 48 odcinków serii „Obserwator” (25 odcinków w 2015 roku), oraz film „Wilki nad Wigrami” przygotowany na festiwal fotografii przyrodniczej „Wizje Natury 2015” (organizator festiwalu – Związek Polskich Fotografów Przyrody. Nazwy filmów zrealizowanych w 2015 r.:
3.9. Ochrona krajobrazu
3.9.1. Zagospodarowanie przestrzenne Janina Kamińska
W roku 2015, w ramach realizacji zapisów art. 53. Ust.4.. pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 10 pkt 6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody Wigierski Park Narodowy brał udział w postępowaniu administracyjnym związanym z uzgadnianiem: decyzji o warunkach zabudowy; miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin. WPN zajmował stanowisko w sprawie:
Odmowa uzgodnienia zmiany Studium (…) związana była z nieprecyzyjnymi zapisami dotyczącymi lokalizacji małej elektrowni wodnej we wsi Sobolewo w miejscu starego młyna wodnego i inwestycji związanych z urządzeniami produkującymi energię elektryczną w terenach zabudowanych oraz z wyznaczonym na rysunku Studium (…) obszarem dopuszczającym zabudowę w strefie „wyłączonej z zabudowy”. Poza uzgodnieniem zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Suwałki i uzgodnieniami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego Wigierski Park Narodowy w 2015 roku przedstawiał swoje stanowisko w 103 rozpatrzonych sprawach. 63 z nich dotyczyło uzgodnień decyzji o warunkach zabudowy. Na terenie strefy ochronnej parku uzgodniono 34 projekty decyzji o warunkach zabudowy. Wszystkie inwestycje na terenie otuliny zostały uzgodnione przez Dyrektora WPN. Uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy w granicach Parku: W granicach parku uzgadniano 29 inwestycji. Każda uzgadniana inwestycja na terenie Parku narodowego musi być rozpatrzona w zakresie ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz w zakresie ochrony przyrody parku. Wszystkie postanowienia wydawane w oparciu o ustawę o ochronie gruntów rolnych i leśnych były pozytywne. Dyrektor Wigierskiego Parku Narodowego nie uzgodnił 7 inwestycji, wydając postanowienia z zakresu ustawy o ochronie przyrody.
Z 7 postanowień, wydanych w 2014 roku, dotyczących realizacji zabudowy we wsi Krusznik, zaskarżonych do Ministra Środowiska cztery zostały utrzymane w mocy przez organ II instancji. Trzy kolejne skierowane zostały skierowane przez MŚ do powtórnego rozpatrzenia przez Dyrektora WPN (z tego dwie inwestycje zostały uzgodnione, a jedna po ponownej odmowie uzgodnienia jest rozpatrywana przez MŚ). Dyrektor Wigierskiego Parku Narodowego wydał 24 postanowienia o pozytywnym uzgodnieniu inwestycji (w tym 2 po uprzednim wydaniu postanowień negatywnych). Postanowienia dotyczyły inwestycji lokalizowanych w gminach: Suwałki, Nowinka, Krasnopol i Giby. Uzgodnienia inwestycji odnosiły się do budowy, rozbudowy i przebudowy obiektów. W ramach 24 w. wym. postanowień uzgodniono:
Uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy w otulinie parku: 34 postanowienia o pozytywnym uzgodnieniu w obszarze otuliny WPN dotyczyło terenu gmin: Suwałki, Krasnopol, Nowinka i Szypliszki. Przedmiotem uzgodnień były budowy, rozbudowy i przebudowy obiektów. Uzgodniono:
W sumie Wigierski Park Narodowy uzgodnił:
3.9.2. Zadrzewienia Łukasz Skiendziul
W 2015 roku Dyrektor Wigierskiego Parku Narodowego rozpatrzył 46 wniosków (w 2014 r. 97 wniosków ) dotyczących wycinki drzew i krzewów z zadrzewień, w tym:
Liczba rozpatrywanych wniosków w poszczególnych gminach: Krasnopol – 9, Nowinka – 9 oraz Suwałki – 28. Łącznie z powierzchni objętej ochroną krajobrazową usunięto 674 szt. drzew. Szczegółową liczbę drzew z uwzględnieniem gatunków przedstawia tabela nr 27. Główną przyczyną usuwania drzew w analizowanym okresie była pielęgnacja zadrzewień przegęszczonych. Zabiegi polegały przede wszystkim na usuwaniu drzew obumarłych, chorych lub przygłuszonych, a niejednokrotnie znajdujących się w pobliżu zabudowań co także stwarzało zagrożenie dla ludzi i mienia. Tabela 27. Drzewa i krzewy wyznaczone w 2015 r. do wycinki z terenów objętych ochroną krajobrazową, znajdujących się w granicach Wigierskiego Parku Narodowego
Jesienią 2015 roku wykonano zabiegi pielęgnacyjne polegające m.in. na usunięciu suchych konarów, murszu, formowaniu korony oraz w razie potrzeby zastosowaniu obejm lub lin zabezpieczających 8 cennych drzew. Były to dęby, lipa, modrzew i wiąz posiadające cechy drzew pomnikowych i rosnących w miejscach bardzo uczęszczanych oraz mogących jednocześnie zagrażać tj. przy parkingach czy szlakach turystycznych. Zabiegi wykonano dzięki środkom pochodzącym z funduszu leśnego.
3.10. Ochrona przed szkodnictwem
Karol Korsakowski
Straż Wigierskiego Parku Narodowego w 2015 roku funkcjonowała i realizowała zadania ochronne w 4 osobowej obsadzie, tj. 3 strażników i komendant. Do pomocy w sytuacjach, kiedy zachodziła taka konieczność decyzją Dyrektora Parku udział w patrolach brali wyznaczeni pracownicy służby terenowej Parku. Głównymi przestępstwami i wykroczeniami z jakimi ma do czynienia Straż Wigierskiego Parku Narodowego są naruszenia prawa polegające przede wszystkim na:
Straż Parku wyposażona jest w:
Funkcjonariusze Straży Parku w 2015 roku odbyli 373 patroli po lądzie i wodach znajdujących się w granicach administracyjnych WPN, z czego 12 realizowano wspólnie z funkcjonariuszami Policji, z KMP w Suwałkach. W trakcie wszystkich patroli w ciągu roku wylegitymowano 474 osoby z czego 197 osoby pouczono o konieczności przestrzegania obowiązujących na terenie WPN przepisów. W trzech przypadkach na osoby świadomie naruszające prawo nałożono 3 grzywny w drodze mandatu karnego na łączną sumę 500 zł. W wyniku patroli łodziami po wodach Wigierskiego Parku Narodowego zlokalizowano, podjęto i zabezpieczono w magazynie straży następujący sprzęt:
Podjęty sprzęt kłusowniczy został zabezpieczony i na dzień 28.01.2016 r. znajduje się w magazynie Straży. Ryby, które znajdowały się w podjętym sprzęcie kłusowniczym zostały przekazane do magazynu ryb WPN lub przekazane na potrzeby woliery w Maćkowej Rudzie. W trakcie organizowanych zasadzek udało się ująć 3 kłusowników poławiających ryby na wodach Parku. Komendant SP uczestniczył w szkoleniu obronnym organizowanym przez Ministerstwo Środowiska. Funkcjonariusze Straży SP brali czynny udział w liczeniu ptactwa wodnego na jeziorze Wigry oraz w zabezpieczaniu regat i imprez m.in. Bezpieczna Woda, Maraton Wigier, rajd rowerowy, Pogoń za Bobrem. Tabela 28. Szkodnictwo i ochrona przed szkodnictwem w 2015 r.
3.11. Wolontariat Joanna Górecka
W 2015 roku w programie „Wolontariat dla Wigier” wzięło udział 9 osób, w tym 7 kobiet i 2 mężczyzn. Wiek wolontariuszy mieścił się w przedziale od 22 do 44 lat. Siedmioro spośród wolontariuszy było studentami bądź niedawno ukończyli studia, 2 osoby (38 i 44 lata) aktualnie poszukiwały pracy. Zainteresowanie wolontariatem wydaje się być wyższe wśród osób spoza województwa podlaskiego (stąd tylko 2 osoby). Wśród pozostałych woluntariuszy 1 osoba była z pomorskiego (Gdańsk), wielkopolskiego – 2 osoby, warmińsko-mazurskiego (Olecko) – 1 osoba, śląskiego – 2 osoby, kujawsko-pomorskiego (Toruń) – 1 osoba. Łącznie wolontariusze przepracowali 442,5 godziny. Najbardziej aktywnym miesiącem był, podobnie jak w roku 2014, lipiec – 194,5 godziny pracy wolontariuszy (6 wolontariuszy, przy czym jeden z nich pracował także w czerwcu), czerwiec – 129 (2 osoby), sierpień – 119 godzin (2 osoby). Zadania, jakie wykonywali wolontariusze to:
Wśród 9 wolontariuszy, 2 osoby wykazały się szczególnym zaangażowaniem i samodzielnością, 6 osób również rzetelnie wypełniało swoje zadania, z jedną wolontariuszką pojawiły się pewne nieporozumienia. Ponadto zgłoszenia nadesłały jeszcze 2 osoby, ale wobec braku możliwości dopasowania zadań do ich umiejętności, zrezygnowały.
|