Zasięg występowania

Bielik gnieździ się prawie w całej północnej części Azji, aż po wybrzeża Pacyfiku, oraz w Japonii. W Europie zamieszkuje znaczne połacie Rosji, Półwysep Skandynawski, Republiki Nadbałtyckie, pas nizin od Białorusi poprzez Polskę po zachodnie krańce Niemiec. Występuje też na Grenlandii i Islandii. W wyniku reintrodukcji zasiedlił Szkocję. Izolowana populacja występuje w dorzeczu Dunaju. Najliczniej gniazduje na skalistym wybrzeżu Norwegii - ok. 2000 par. Równie ważna jest populacja w krajach nadbałtyckich: Szwecja - 220, Finlandia 150, Estonia, Łotwa i Litwa - 110, Niemcy - 320 par. W Polsce gniazduje 500 par. W europejskiej części Rosji występuje ok. 1000 par, a całą globalną populację szacuje się na 8500-12000 par.

Występowanie bielika w zachodniej Palearktyce: 1. populacja wędrująca, 2. populacja osiadła

Rozmieszczenie bielika w Polsce w ciągu ostatnich 200 lat podlegało znacznym zmianom. Gatunek w wyniku prześladowań wycofywał się z wielu terenów, by ponownie je zasiedlić pod koniec XX wieku. Obecnie zasiedla Pobrzeże Południowobałtyckie, szczególnie wyspy Wolin i Uznam, oraz Równinę Goleniowską. Występuje na całym Pomorzu Zachodnim, łącznie ok. 180 par, oraz na znacznej części Pomorza Środkowego (35 par).

Występowanie bielika w Polsce: 1. tereny lęgowe o licznym występowaniu, 2. stanowiska pojedynczych par

Drugim pod względem ilościowym jest obszar północno-wschodniej Polski. Gniazduje tu ok. 150 par. Najliczniej zasiedla Pojezierza: Olsztyńskie, Mrągowskie, Równinę Mazurską i Krainę Wielkich Jezior Mazurskich. Wielkopolskę zamieszkuje ok. 70 par, a najczęściej można bielika spotkać na Pojezierzu Lubuskim, Poznańskim i w Kotlinie Gorzowskiej. Rozproszone pary gniazdują w dolinie Noteci, Pojezierzu Chodzieskim, Gnieźnieńskim oraz na Wysoczyźnie Leszczyńskiej i Kaliskiej. Tylko nieco mniej licznie - 50 par, występuje na Śląsku. Główne obszary gniazdowania w tej krainie to: Bory Dolnośląskie, dolina Baryczy i Równina Oleśnicka. Kilkanaście par zasiedla dolinę Odry aż po Racibórz, Bory Niemodlińskie i Wyżynę Śląską. Kolejnych 25 par występuje na Lubelszczyźnie. Ostatnio kolonizowane jest centrum kraju, gdzie występuje ok. 10 par. Zagnieździł się też w Karkonoszach, gdzie nigdy wcześniej nie występował.

Lokalnie gniazduje w wysokim zagęszczeniu: na Mazurach ok. 0,7 pary/100 km², a na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego nawet 2,8-3,3 par/100 km². Największa koncentracja par w Polsce i w Europie występuje nad Zalewem Szczecińskim, gdzie w lesie o powierzchni zaledwie 1300 ha istniały 22 gniazda należące do 6-7 par. Dwa najbliżej równocześnie zasiedlone gniazda znajdowały się tylko w odległości 280 m od siebie, tak że wysiadujące ptaki mogły się nawzajem obserwować.

start

dalej