Nr 1/2004

 PRZYRODA I KRAJOBRAZ   

Jarosław Borejszo 

OCHRONA ŚCISŁA

(2)

Maniówka (fot. M.Kamiński)

Obszar Wiatrołuża II poznamy stojąc na wieży obserwacyjnej, położonej na skraju wysokiej skarpy malowniczej doliny rzeki. Dostać się tam można z drogi asfaltowej Suwałki – Kaletnik. Jadąc od strony Suwałk, w lesie za Lipniakiem, po prawej stronie drogi zobaczymy niewielki parking. Zmotoryzowani powinni zostawić na nim swoje samochody i dalej udać się na krótki, 550-metrowy spacer do wieży. W tym miejscu Wiatrołuża płynie pośród wysokich wzgórz morenowych, wąskim i głę- bokim jarem o szerokości około 100 m i głębo- kości 30 m. Wieża stoi na skraju wzgórza, które rzeka omija szerokim zakolem. Wraz z prze- ciwległymi stokami doliny tworzy to rozległy, naturalny amfiteatr. W korycie rzeki widać wiele śladów bytowania bobrów – powalone drzewa i tamy piętrzące wodę. Bobry w tym miejscu mieszkają w norach wydrążonych w stromych skarpach nad rzeką. 

Obszar ochrony ścisłej Wiatrołuża III zobaczymy z mostka, przez który przebiega żółty szlak turystyczny. Przy samym korycie rzeki teren jest otwarty, porośnięty roślinnością wilgotnych łąk. Dość szybko strefa otwartych łąk zwęża się, ponieważ następuje naturalny proces ich zarastania lasem, składającym się głównie z olszy (tak zwanym łęgiem). 

Obszar ochrony ścisłej Maniówka można zobaczyć w rejonie Nowej Wsi, gdzie czarny szlak turystyczny najbardziej zbliża się do rzeki. Jest tam niewielka śródleśna łąka i stoją konstrukcje służące ochronie owadów żyjących w glinie. Jeżeli zejdziemy ze szlaku w dół na skraj łąki, staniemy na krawędzi doliny Maniówki. Jest tam tama zbudowana przez bobry, które również tutaj znalazły doskonałe warunki życia. 

Wiatrołuża II (fot. M.Kamiński)

ciąg dalszy