|
Nr 1/2003 |
TURYSTYKA, WĘDKARSTWO, REKREACJA |
|
|
Anna Krzysztofiak
Ścieżka edukacyjna "PŁAZY" (2)
|
|
|
Przystanek 2.
Niewielki staw zamieszkują grzebiuszki, które trudno jest zobaczyć i usłyszeć, ponieważ wykazują one aktywność nocną i zmierzchową. Zdolność do wydawania głosów mają zarówno samce jak i samice, co jest w świecie płazów zjawiskiem wyjątkowym. Ponadto zwierzęta te wydają głosy godowe pod wodą, przez co są słabo słyszalne. Wiadomości zawarte na tablicy informacyjnej przybliżą ciekawą biologię i ekologię tych zwierząt.
Przystanek 3.
Ten przystanek zlokalizowany jest przy zaroślach wierzby szarej i kępach turzyc, pomiędzy którymi występują żaby moczarowe, należące do tzw. żab brunatnych – w ubarwieniu grzbietowej strony ciała przeważa kolor brązowy i jedynie w okresie godowym samce przybierają barwę błękitną. Głos godowy żaby moczarowej przypomina trochę szybkie poszczekiwanie psa. Dokładny opis tego gatunku płaza znajduje się na tablicy informacyjnej.
Przystanek 4.
W tym miejscu można dokładniej poznać biologię żab jeziorkowych, które należą do tzw. żab zielonych, u których na grzbietowej stronie ciał przeważa kolor zielony. Drewniana kładka biegnąca wzdłuż stawu i niewielki pomost pozwalają bliżej przyjrzeć się „życiu ukrytemu w wodzie”. Żaba jeziorkowa jest silnie związana ze środowiskiem wodnym – przebywa w nim przez większość swego życia i z łatwością można ją tu obserwować.
Samiec żaby moczarowej w szacie godowej
|
Zajęcia edukacyjne na ścieżce „Płazy” (fot. L.Krzysztofiak)
Przystanek 5.
Przystanek zlokalizowany jest w pobliżu niewielkiego „oczka” wodnego, w którym zobaczyć można najpospolitszy gatunek płaza na terenie WPN-u – żabę trawną. Należy ona, podobnie jak żaba moczarowa, do „żab brunatnych”. Tablica informacyjna umieszczona w pobliżu przekazuje podstawowe dane o biologii i ekologii żaby trawnej oraz o czynnikach zagrażających istnieniu płazów.
Przystanek 6.
Na ostatnim przystanku możemy zobaczyć najpospolitszego w Polsce płaza ogoniastego – traszkę zwyczajną. W niewielkim „oczku” wodnym, gęsto porośniętym roślinnością, uważny obserwator dostrzeże traszki, które w okresie godowym (wiosna) mają tzw. grzebień godowy – płaski fałd skóry ciągnący się od głowy do końca ogona na grzbietowej stronie ciała.
Ścieżkę można zwiedzać przez cały rok, od wschodu do zachodu słońca, zgodnie z zasadami obowiązującymi w parku. Najlepiej jednak obserwować płazy w okresie od kwietnia do czerwca. W tym czasie nawet słabo związane ze środowiskiem wodnym gatunki płazów (jak np. grzebiuszka ziemna, czy żaby brunatne) schodzą się z całej okolicy do małych „oczek” wodnych, gdzie odbywają gody. Planując zajęcia dotyczące płazów, warto zaopatrzyć się w przewodnik po ścieżce wydany przez park (A. Krzysztofiak, L. Krzysztofiak, M. Romański „Ścieżka edukacyjna PŁAZY – przewodnik”, 1999) lub zamówić prze- wodnika z parku, który oprowadzi po ścieżce i w interesujący sposób opowie o tej grupie zwierząt.
|
