Narwiański Park Narodowy

 Narwiański Park Narodowy bez wahania można nazwać perełką na skalę europejską. Obejmuje on bagienną dolinę Narwi w jej górnym biegu, jedną z ostatnich w Europie aktywnych, regularnie zalewanych dolin rzecznych. Rzeka w granicach parku tworzy niezwykły labirynt wodny, z całą siecią rozgałęziających się i łączących koryt. Jest to osobliwy przykład rzeki anastomozującej, czasami nazywanej również rzeką warkoczową. Nie ma drugiej takiej rzeki nie tylko w Polsce, ale również w Europie. Narew tak zachwyca swoim czarem, że często nazywana jest "Polską Amazonią". Wyjątkowy charakter Narwi powoduje, że można ją porównać jedynie do takich rzek jak Okawango w Afryce, Ob na Syberii i Saskatchewan w Kanadzie. Zdaniem badaczy, Narew jest jeszcze bardziej nie- przewidywalna i "kapryśna" niż wyżej wymie- nione. 

Człowiek w parku. Fot. Andrzej Bielonko

Stogi siana na narwiańskich łąkach. Fot. Andrzej Bielonko

Układ warunków przyrodniczych doliny górnej Narwi spowodował wytworzenie się unikatowego układu bardzo różnorodnych środowisk: wodnych, wodno-lądowych, lądowo-bagiennych i lądowych. Stwarza to warunki występowania w bezpośrednim sąsiedztwie zróżnicowanych zbiorowisk roślinnych, z licznymi zespołami roślinności wodnej i szuwarowej. Park jest ważną ostoją ptaków o randze europejskiej. Zaobserwowano tu występowanie ponad 200 gatunków ptaków, z czego 154 to gatunki lęgowe. Wiele spośród nich jest zagrożonych wyginięciem, także w skali światowej.

Narwiański Park Narodowy obejmuje ledwie fragment bardzo ciekawej doliny Narwi. Rzeka przez wieki była arterią, wokół której koncentrowało się życie wielu przenikających się kultur. Tutaj spotykały się wpływy jaćwieskie, krzyżackie, polskie, litewskie i ruskie. Do dziś w wielu miejscowościach żywe są dialekty białoruskie i ukraińskie, zachowały się także liczne ślady ich kultury materialnej.

Wokół parku przebiegają szlaki piesze i rowerowe. Ale najlepiej poznawać go z wody, zwiedzając podczas przystanków bardzo urokliwe okoliczne wsie i miasteczka. Całymi dniami można kluczyć w labiryncie wodnym, wśród bagien, mineralnych wysp i głosów wodnego ptactwa. Nad Narew powinien przyjechać każdy, kto szuka ciszy, spokoju i pragnie kontaktu z wciąż dziką przyrodą. Przenocować można w wielu miejscach, przede wszystkim w dosyć licznych gospodarstwach agroturystycznych. W bliskim sąsiedztwie parku znajdują się bary i restauracje. 

Siedziba Narwiańskiego Parku Narodowego znajduje się w niewielkiej wsi Kurowo, około 30 km od Białegostoku, w zabytkowym dworze, otoczonym starym urokliwym parkiem.