Udana restytucja suma w WPN

.....Sum (Silurus glanis L.) jeszcze do końca lat 70 - tych był dość pospolitym gatunkiem w rzece Czarnej Hańczy oraz połączonych z nią jeziorach wigierskich. Często poławiany był, zarówno przez rybaków zawodowych, jak i wędkarzy. Ostatnie udokumentowane w księdze jeziorowej Wigier złowienie suma miało miejsce w 1979 roku.
Sumy podhodowywane są w wylęgarni WPN	.....Od tego czasu sum znikł ze statystyk odłowów a informacje o złowieniach mają charakter pojawiających się z rzadka ustnych doniesień urywających się na początku lat 80 - tych. Od tego czasu słuch o sumie praktycznie zanikł. Przyczyn zaniku suma w wodach wigierskich upatrywać należy w nadmiernej w owym czasie presji połowowej. Sum jako gatunek ciepłolubny, nie znajduje na ogół w północnym regionie Polski sprzyjających warunków do odbycia naturalnego tarła. Efektywny rozród suma w warunkach naturalnych udaje się więc bardzo rzadko przez co jego liczebność w jeziorach nie jest nigdy na tyle wysoka, by mógł on oprzeć się nadmiernym odłowom.
.....W chwilą objęcia jezior położonych na terenie WPN działaniami ochronnymi wykonywanymi przez służby parku suma oraz kilka innych, zagrożonych gatunków (szczupaka, sieję, troć jeziorową, pstrąga potokowego) objęto całkowitą ochroną nakazującą wypuszczanie wszystkich złowionych osobników. Równolegle rozpoczęto zarybianie jezior tymi gatunkami.

.....Pierwsze partie narybku suma wpuszczano do Wigier w 1995 roku, w kolejnych latach zarybieniami objęto jeziora Pierty i Leszczewek. Łącznie od początku podjęcia zarybień wpuszczono do Wigier i Piert i Leszczewka prawie 20 500 sztuk wyrośniętego narybku suma. Wykonywanym zarybieniom towarzyszą obserwacje nad ich efektywnością. Pierwsze wyrośnięte sumy obserwowano w odłowach kontrolnych już po upływie dwóch lat od rozpoczęcia zarybień, z tendencją do wzrostu liczby poławianych ryb oraz ich rozmiarów.

Chciałby powiedzieć: "Dobrze mi w Wigrach !"

Sum złowiony w jez. Leszczewek (fot.M.K)
Ten sum waży ok. 6,5 kg

.....Do tej pory największy złowiony w październiku 2000 roku osobnik ważył ponad 6 kilogramów. Obserwuje się także preferencję suma do określonych miejsc. Płytkie, ciepłe zatoki jezior w pobliżu cieków to jego ulubione obszary bytowania. Po upływie 6 lat od rozpoczęcia zabiegu restytucji tego gatunku w wodach wigierskich można stwierdzić, iż dziś powrócił on do rybostanu jezior Parku.

.....Oby był to efekt trwały należy wspierać go przez systematyczne zarybienia oraz chronić przed nadmiernym wyławianiem. Ważną rolę w ochronie tego gatunku pełni od niedawna wylęgarnia WPN w Tartaku. W 2000 roku uzyskano w niej pierwszą partię narybku (prawie 6000 szt.), która zasiliła jeziora WPN oraz inne wody w okolicy Parku.