Proszę chwilę zaczekać, ładuję zdjęcia ...

  Więcej o ptakach      

Strona główna

  

kliknij, aby powiększyć

  

  

  

  

  

  

  

  

   

  

  

  

  

  

  

PTAKI

  

  

Wigierski Park Narodowy charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem ukształtowania terenu, wielością zbiorników wodnych i roślinności, co przekłada się na bogactwo i różnorodność bytujących tu ptaków. Ptaki są najliczniej reprezentowaną grupą kręgowców. Nad Wigrami stwierdzono występowanie 206 gatunków ptaków. Poszczególne ich gatunki są ściśle związane z określonym siedliskiem.

   

Liczne zbiorniki wodne, cieki oraz torfowiska tworzą dogodne warunki dla ptaków wodnych i wodno-błotnych. Dumą parku są gnieżdżące się 3 pary bielików. Z wodami związany jest również inny ptak drapieżny - błotniak stawowy. Dominuje on w gronie ptaków drapieżnych parku – gniazduje tu około 30 par błotniaków.

   

Na jeziorach pospolity jest łabędź niemy. Na Wigrach odnotowano obecność łabędzia krzykliwego. W parku występuje 6 gatunków mew. Najpospolitszym z nich jest mewa śmieszka, częste są mewa pospolita i mewa srebrzysta. Spotyka się nad Wigrami trzy gatunki rodziny czaplowatych. Jedyną lęgową czaplą jest bąk. Regularnie zalatuje czapla siwa, rzadko czapla biała. Na terenie parku gniazdują: samotnik, kszyk i czajka, inne gatunki ptaków siewkowych są notowane wyłącznie jako przelotne.

   

Wśród ptaków wodnych najwięcej jest łysek. Ich liczebność na jeziorze Wigry dochodzi okresowo nawet do 5 tysięcy osobników. Od kilku lat obserwuje się wzrost liczebności kormorana czarnego. Nie ma tu jeszcze jego kolonii lęgowych, a jedynie noclegowiska, liczebność tego gatunku pod koniec lata wynosi około 2 tysiące osobników. Kormorany powodują niemałe spustoszenie w rybostanie wigierskich wód oraz istotnie zmieniają warunki przyrodnicze w miejscach swego masowego bytowania.

   

W lasach parku spotyka się między innymi: zięby, rudziki, świstunki leśne i śpiewaki. Stwierdzono tu występowanie 9 gatunków dzięciołów (w tym dzięcioła średniego, dzięcioła trójpalczastego i krętogłowa), 4 gatunków gołębi (siniaka, grzywacza, sierpówki i turkawki), 2 gatunków sów (puszczyka i włochatki) oraz bociana czarnego. Nierzadkie są gatunki typowo borealne: jarząbek, orzechówka i krzyżodziób świerkowy.

   

Niezabudowane tereny otwarte stanowią około 20% ogólnej powierzchni parku. Tereny otwarte to głównie łąki i pola uprawne charakteryzujące się ekstensywnym typem gospodarki rolnej. Na tych terenach dominują, zarówno pod względem liczby gatunków jak i ich ilości: skowronek, pokląskwa, trznadel i gąsiorek. Spotykane tu są 3 gatunki jaskółek (oknówka, dymówka i brzegówka), dudek, bocian biały oraz 3 gatunki sów: płomykówka, pójdźka oraz uszatka.

   

Tereny otwarte to miejsce łowów ptaków drapieżnych. Stwierdzono, że regularne występuje 21 gatunków ptaków należących do rzędu szponiastych. Dziesięć z nich to gatunki lęgowe, a pozostałe regularnie zalatują na teren parku. Liczny jest myszołów (około 27 par), podobnie jak jastrząb, nieco mniej jest tu kobuzów, trzmielojadów i krogulców.

   

Wpływ na liczebność ptaków mają różne czynniki. Miejsca, gdzie znajdują się gniazda najrzadszych, są chronione poprzez ograniczenie penetracji ze strony ludzi. Drzewa dziuplaste chętnie wykorzystywane przez ptaki, są utrzymywane w drzewostanie. Przygotowywane są budki lęgowe. W czasie cięższych zim ptaki tu zalatujące okresowo są dokarmiane. Obserwacje prowadzone przez pracowników parku, a także współpracujących specjalistów, pozwalają systematycznie wzbogacać wiedzę o składzie gatunkowym, liczebności i miejscach występowania ptactwa (awifauny), co z kolei pozwala na określenie zagrożeń i przeciwdziałanie im.

  

  

  

     

dalej