Nr 2/2009

TURYSTYKA, WĘDKARSTWO, REKREACJA

Na zielonym szlaku w Mikołajewie (fot. J. Borejszo)

W ciągu ponad dwuletniej przerwy w wydawaniu Kwartalnika Wigry nastąpiło sporo zmian w zagospodarowaniu turystycznym naszego parku. Warto pokrótce wspomnieć przynajmniej o niektórych z nich.

W początkach 2007 roku powstał nowy pomost widokowy nad Jeziorem Długim, na trasie ścieżki edukacyjnej „Jeziora”. Przez kilka lat nie istniała możliwość obejrzenia tego akwenu ze ścieżki, ponieważ stan starego pomostu na to nie pozwalał. Teraz znowu można podziwiać to niezwykłe jezioro znajdujące się pod ochroną ścisłą. Z pomostu doskonale widać noclegowisko kormoranów, służące również jako miejsce dziennego wypoczynku tych ptaków. Na południowym i wschodnim brzegu jeziora oraz pobliskiej wyspie stoi ponad 300 pobielonych ptasim kałem, suchych lub usychających drzew. Kormorany można dostrzec bez większego trudu.

Łagodna zima 2007 roku sprzyjała innym pracom w terenie. Powstały w tym czasie dwie niezbyt długie, ale bardzo potrzebne kładki na trasie żółtego szlaku pieszego w północnej części parku. Pierwsza kładka umożliwia bezpieczne przejście przez niewielką strugę wypływającą z Jeziora Gałęzistego, druga przez całkiem sporą (zwłaszcza wiosną) rzekę Wiatrołużę koło samotnej osady niedaleko drogi asfaltowej Suwałki – Kaletnik. Turyści niezbyt często „zapuszczają” się w te okolice. Mamy nadzieję, że te kolejne ułatwienia zachęcą ich do odwiedzenia bardzo malowniczej doliny Wiatrołuży.

W 2008 roku powstały nowe inwestycje na przystankach Wigierskiej Kolei Wąskotorowej – Binduga, Powały i Bartny Dół. Przystanki kolejki to jednocześnie przystanki na trasie edukacyjnej „Eksploatacja dóbr puszczańskich”. Przebiega tu również najbardziej znana trasa rowerowa Wigierskiego Parku Narodowego – zielony szlak turystyczny wokół Wigier, noszący imię Antoniego Patli. Miejsca te należą do najbardziej obleganych w parku, rocznie odwiedza je nie mniej niż 35 tysięcy osób. Wobec takiego natężenia ruchu istniała pilna potrzeba lepszego zagospodarowania przystanków na trasie ścieżki. Po pierwsze po to, by zabezpieczyć strome skarpy jeziora Wigry przed rozdeptaniem i erozją, po drugie, by turyści, nie narażając zdrowia, mogli podziwiać wspaniałe widoki na ten największy akwen parku. W wyniku starań Wigierskiego Parku Narodowego w 2008 roku powstały 3 zagospodarowane punkty widokowe – z pomostami, schodami i barierkami. Na przystanku Binduga otwarto widok na jezioro Wigry. Jest to miejsce, w którym przez 70 lat funkcjonowała binduga (miejsce wyciągania pni z jeziora Wigry), a skarpa była całkowicie pozbawiona drzew na znacznie większej szerokości niż obecnie. Oprócz otwarcia widoku, celem wycinki drzew w tym miejscu była poprawa warunków bytowania rzadkich gatunków roślin, które do życia potrzebują dużo światła. Dalszy wzrost drzew i postępujące zacienienie spowodowałyby w tym miejscu pogorszenie warunków wegetacji, między innymi, jednego z gatunków storczyków.

   W pozostałych miejscach – na Powałach i w Bartnym Dole – powstały pomosty widokowe. Zostały tak zbudowane, by nie następowała kolizja między ruchem pieszym a użytkownikami jednostek pływających.

Pomosty nie są przystosowane do cumowania przy nich łodzi i jachtów – wystają nad wodę na wysokość ponad 1,5 m i mają pełne obarierowanie. Projektanci doszli do wniosku, że w tym przypadku priorytetem jest zapewnienie niezbędnego komfortu dużej liczbie osób docierających w te miejsca z lądu – pasażerom kolejki, pieszym i rowerzystom przemierzających szlak wokół Wigier. Dodatkową atrakcją jest kłoda bartna powieszona na dębie w uroczysku Bartny Dół. Obok niej umocowano kukłę bartnika siedzącego na „leziwie”, czyli na sznurach, za pomocą których bartnik dostawał się do barci.

Pomost widokowy na Powałach (fot. J. Borejszo)

Nie oznacza to, że piechurzy czy rowerzyści są milej widziani w parku niż wodniacy. Świadectwem tego niech będzie nowo powstała w Bryzglu stanica żeglarska klubu „Kamena”. Udostępniony przez park obiekt dawnej lodowni zaadaptowano na potrzeby wodniaków. Do odwiedzenia stanicy zachęca solidny pomost, wiata kominkowa i zaplecze sanitarne, które zadowoli nawet bardzo wymagających żeglarzy. Załogi jachtów i kajaków mogą również korzystać z wyremontowanych w zeszłym roku pomostów na polu namiotowym „Jastrzęby”.

Z myślą o kajakarzach powstały w minionym roku pomosty przy należących do parku polach biwakowych położonych na szlaku rzeki Czarnej Hańczy. Specjalna pochylnia ułatwia wciąganie kajaków na ląd i spuszczanie ich na wodę. Dzięki temu brzegi rzeki zabezpieczone są przed osuwaniem.

Terenowa infrastruktura turystyczna jest na terenie parku tak rozbudowana, że coraz więcej czasu i funduszy zabierają remonty i wymiana tego, co już istnieje, niż budowa zupełnie nowych obiektów. Nieustannie wymieniane są tablice informacyjne, drewniane ławy, stoły, remon- towane kładki, wieże i platformy widokowe. Ustawiamy nowe znaki turystyczne, odnawiamy oznakowania szlaków. O rozmiarze tych prac niech świadczą wydatkowane środki. W latach 2007 i 2008 działania związane z infrastrukturą turystyczną kosztowały blisko 410 tys. zł. W tym roku realizujemy kolejny projekt, którego wartość wynosi około 600 tys. zł. Większość środków pozyskano z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Największą inwestycją jest w 2009 roku kapitalny remont kładek w dolinie Czarnej Hańczy, na trasie zielonego szlaku „Wokół Wigier”.

ciąg dalszy