kod siedliska: 6430

Ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae)

i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium)

  

  

  

Definicja

Naturalne, hydrofilne, trwałe zbiorowiska ziołoroślowe w górach i na pogórzu (klasa Betulo-Adenostyletea) oraz nitrofilne, okrajkowe zbiorowiska ziół i pnączy wzdłuż cieków wodnych na niżu (klasa Galio-Urticenea).

  

  

Charakterystyka

Typ ten obejmuje niewielkie płaty fitocenoz nieleśnych składających się z eutroficznych, wysokich bylin, a na niżu także pnączy. Głównym czynnikiem warunkującym tworzenie się takiej roślinności jest duża wilgotność podłoża, dostęp do światła oraz kamienistość podłoża i rzeźba terenu. Ziołorośla są rozpowszechnione we wszystkich piętrach górskich, lecz optymalnie rozwijają się w piętrze subalpejskim oraz azonalnie - wzdłuż górskich potoków. Typowe rośliny bardzo bogatych florystycznie, górskich ziołorośli to duże byliny o rozłożystych liściach - miłosna górska Adenostyles alliariae, modrzyk górski Cicerbita alpina, omieg górski Doronicum austriacum, tojad mocny Aconitum firmum, wietlica alpejska Athyrium distentifolium, a na kamieńcach wzdłuż potoków w piętrach reglowych - lepiężnik wyłysiały Petasites kablikianus oraz lepiężnik biały Petasites albus. Górskie ziołorośla mają często strukturę dwu- lub trzywarstwową, bowiem zwarta warstwa liści bylin znacznie ogranicza warunki świetlne w dolnej warstwie, gdzie w związku z tym występują rośliny cienioznośne. Zaliczane tu również ziołorośla niżowe tworzą charakterystyczne zbiorowiska welonowe - czyli wąskie okrajki roślin czepnych pomiędzy nadrzecznymi szuwarami, a zaroślami wiklinowymi oraz łęgami wierzbowymi w dolinach rzecznych. W skład tych słabo jeszcze rozpoznanych fitocenoz wchodzą przede wszystkim kielisznik zaroślowy Calystegia sepium, kanianka pospolita Cuscuta europea, przytulia czepna Galium aparine, rdestówka zaroślowa Fallopia dumnetorum, zaznacza się również duży udział roślin nitrofilnych, m.in. pokrzywy zwyczajnej Urtica dioica.

  

  

  

Podział na podtypy

6430-1: Ziołorośla subalpejskie i reglowe

6430-2: Górskie, nadpotokowe ziołorośla lepiężnikowe

6430-3: Niżowe, nadrzeczne zbiorowiska okrajkowe

  

  

  

Umiejscowienie siedliska w polskiej klasyfikacji fitosocjologicznej

Klasa Betulo-Adenostyletea górskie ziołorośla i traworośla

Rząd Calamagrostietalia villosae

Związek Adenostylion alliariae górskie ziołorośla i zarośla liściaste

Zespoły:

Adenostyletum alliariae zespół miłosny górskiej

Athyrietum distentifolii ziołorośle paprociowe (zespół wietlicy alpejskiej)

Aconitetum firmi zespół tojadu mocnego

Petasitetum albi zespół lepiężnika białego

Petasitetum kablikiani zespół lepiężnika wyłysiałego

Arunco-Doronicetum austriaci zespół parzydła leśnego i omiegu górskiego

Klasa Galio-Urticenea naturalne i półnaturalne nitrofilne zbiorowiska okrajkowe

Rząd Convolvuletalia sepium nitrofilne zbiorowiska ziół i pnączy okrajkowych

(tzw. zbiorowiska welonowe)

Związek Senecion fluviatilis nitrofilne zbiorowiska „welonowych" okrajków

nad brzegami wielkich rzek i zalewów

Zespoły:

Calystegio-Angelicetum archangeliacae litoralis zespół kielisznika zaroślowego

i dzięgla litwora nadbrzeżnego

Cuscuto-Calystegietum sepium zespół kanianki pospolitej i kielisznika zaroślowego

Senecionetum fluviatilis zespół starca nadrzecznego

Asperulo-Calystegietum sepium zespół przytulii lepczycy i kielisznika zaroślowego

Związek Convolvulion sepium nitrofilne zbiorowiska welonowe

nad brzegami mniejszych rzek i innych cieków wodnych

Zespoły:

Urtico-Calystegietum sepium zespół pokrzywy i kielisznika zaroślowego

Calystegio-Eupatorietum zespół kielisznika zaroślowego i sadźca konopiastego

Calystegio-Epilobietum hirsuti zespół kielisznika zaroślowego i wierzbownicy kosmatej

  

  

  

Bibliografia

JAROLIMEK I. 2002. Vlhkomilne vysokobylinne lemove spoločenstva na poriečnych nivach od nižin do alpinskeho stupńa. W: Valachovič M., Dražil I, Stanova V., Maglocky Š. (red.). Biotopy Slovenska zaradene do Smernice o biotopoch č. 92/43/EHS. Interpretačny manual. DAPHNE - Inśtitut aplikovanej ekologie a Botanicky ustav SAV, Bratislava, 145 pp.

MATUSZKIEWICZ W. 2001. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. PWN, Warszawa.

PAWŁOWSKI B. 1972. Zespoły wysokogórskie. W. Szafer W., Zarzycki K. (red.) Szata roślinna Polski. Wyd. 2. popr. PWN, Warszawa.

PIĘKOŚ-MIRKOWA H., MIREK Z.. 1996. Zbiorowiska roślinne. W: Mirek Z. (red.) Przyroda Tatrzańskiego Parku Narodowego. Tatry i Podtatrze 3: 237-274.

  

  

Wojciech Mróz

  

  

na podstawie: Ministerstwo Środowiska: Poradniki ochrony siedlisk i gatunków, tom 3.

Siedliska NATURA 2000 w Wigierskim Parku Narodowym

Murawy, łąki, ziołorośla, wrzosowiska, zarośla

strona startowa     strona główna Wigierskiego Parku Narodowego    strona poprzednia    strona następna

strona startowa     strona główna Wigierskiego Parku Narodowego    strona poprzednia    strona następna